सालोटा - साल्हेर चा सखा

सालोटा - साल्हेर चा सखा 

काल हरगड करून मांगी तुंगी च्या दिशेनी गाडी वळवली. सकाळी मिसळ खाऊन निघालेलो, हरगड उतरल्यावर मात्र पोटात कावळे कोकलायला लागले होते. ऊन होतेच. चर्चा करत असतांना असा विचार झाला की उद्या सालोटा आणि मांगी तुंगी हे दोन्ही होऊ शकले तर पर्वा न्हावी गड पण करता येईल. तीन दिवसांचे सार्थक होईल. सर्वांना हा विचार पटला आणि आम्ही मांगी तुंगी च्या दिशेनी गाडी वळवली. 

पायथ्याला जैन लोकांची एक धर्मशाळा आहे. तिथे यात्रींची छान सोय होऊ शकते, असे, पर्व भोजनालयात बसल्यावर समजले. गावातले हे एक चांगले हॉटेल असे म्हणायला  हरकत नाही. तिथे पोचलो तेव्हा ६ वाजले होते. एकंदरीत भुकेचा विचार करता आम्ही जेवणाची ऑर्डर द्यायचे ठरवले. जोशी काका आणि हेमंत चौकशी साठी धर्मशाळेत गेले. रुपये ५०० मध्ये आमची सर्वांची सोय झाली. शेव भाजी, डाळ, आलू मटर आणि असंख्य गरम फुलके भरपेट जेवलो आणि धर्मशाळेत सामान टाकून आडवे पडलो. सकाळी ५ ला उठून ६ ला बाहेर पडायचा आवाज काकांनी दिला. 

मारुती नी लवकर जाऊन, ५ नंतर कधीही चहा मिळेल ही चौकशी केली होती. लवकर उठून आवरून आम्ही  वाघाम्ब्याच्या दिशेनी निघालो. पहिले दर्शन महाराष्ट्रातील सर्वात उंच किल्ल्याचे होते. तो म्हणजे साल्हेर. त्याचा आवाका बघून धडकीच भरते. 

साल्हेर ला पूर्ण वळसा घालून साल्हेरवाडी गाव लागते. तिथे राजगड नावाचे एक चांगले हॉटेल आहे. सुनील त्याचा मालक. थोडीशी पोटपूजा करून आम्ही सालोटा च्या दिशेनी निघालो. महारघर नावाची छोटीशी वस्ती लागते. तिथेच खाली गाडी लावून आम्ही सालोटा चढायला सुरुवात केली. डावीकडे उंच साल्हेर आणि उजवीकडे सालोटा. सकाळच्या उगवत्या उन्हात हे गड झळकून उठतात. अवाढव्य कातळाच्या भिंती चमकतात त्या प्रकाशन आणि आपले डोळे दिपवून टाकतात. मस्त गारवा होता आणि नाळेतून वाट वर जाणारी, बरोबर साल्हेर आणि सालोटा यांच्या मधल्या खिंडीत नेणारी. वर चढतांना उजव्याबाजूनी जावे, नाळेपर्यन्त. नंतर सरळ मळलेली वाट आहे. 

खिंडीत पोचलो तेव्हा तिथे काहीशी माणसे बसली होती. आज रविवार असल्यानी थोडीशी गर्दी होती. उत्साही ट्रेकर्स शी गप्पा मारत, कुठून आला कुठे जाणार सर्व विचारपूस करत आम्ही खिंडीतून पुढे जायला सुरु केले. रस्ता डावीकडून आहे. वाघाम्ब्यातून जी वाट वर येते त्या वाटेनी २० पाऊले चालल्यावर उजवीकडे वर जाणारी वाट दिसेल. ती वाट थेट पाहिर्यांशी पोचवेल. घसारा आहे आणि वाट तशी अव्ह्गड आहे. त्यामुळे सावधगिरी नी वर चढावे. थोडासा ट्रॅव्हर्स मारून सालोटा डावीकडे ठेऊन आपण किल्ल्यावर जायच्या वाटेल लागतो. काताळातल्या कोरलेल्या पाहिर्या दिसतात आणि त्याच्या मुळाशी पोचायचे असते. 

आम्ही चौघे जण मस्त जोशात गप्पा मारत मारत त्या पाहिर्यांशी पोचलो. १५० ऑड आहेत. असंख्य फोटो झाले. तिथून वर गेल्यावर दरवाजा लागतो आणि मग कातळात खोदलेली वाट. हे सर्व अशक्य अदभूत आणि काही तरी वेगळाच प्रकार आहे. इथून साल्हेर समोर दिसतो. सरळ कोरलेल्या कातळातील वाटा दिसतात आणि त्या वाटेनी खाली उतरणारे छोटे छोटे माणसाचे 'थेम्ब' दिसतात. 

सालोट्या वरून साल्हेर चे काही फोटो काढले आहेत. मी त्या उंच पर्वताकडे पाहत असतांना त्याचे रूप कैलास  पर्वतासारखे दिसले. तोच तो आकार. महाराजांमध्ये पण शिव आहेच ना. कसे काय केले असेल हे सर्व उभे, काय परिस्थिती असेल, ना जीवाची भीती आणि ना कसली. फक्त स्वराज्य एकच ध्येय. इथे पंचेचाळीस झालो तरी घंटा कळत नाही काय करायला जन्म घेतला आहे. असे काहीच नाही ज्या मागे वेड लागल्यासारखा धावें. छंद जोपासणे म्हणजे वेड नाही. असो. शोध घेत राहणे आणि मिळेल तेव्हा वेड्यासारखे त्या मागे धावणे हे नक्की. बाकी काही असो, थांबायचे नाही हे मात्र आयुष्यभर श्रद्धेने पळाले आहे. 

सालोट्यावर काही पाण्याचा टाक्या, त्यातील उजवीकडे जी टाकी आहे त्याचे पाणी पिण्याचे आहे. म्हणजे आम्ही तरी पियालो आणि अजून जिवंत आहोत. डावीकडे लांबवर एक शेंडा दसतो. तिथे उघड्यावरचा मारुती आहे. मी काका आणि हेमंत तिथे जाऊन आलो. मारुती आणि बिडी टाक्यांपाशी फोटो काढण्यात होते. 

खाली उतरायला सुरु केले आणि वर येणाऱ्यांची गर्दी वाढू लागली. काकांना पाहून येता जाता या साठीच्या तरुणाला लोक नमस्कार करत होती. आणि खरे आहे. त्यांचा फिटनेस पाहता आपल्याला लाज वाटेल. हा माणूस थकत नाही. काका अएरोमॉडेलिंग करतात आणि वीकएंड ला पिरंगुट ला विमान उडवायला जातात. त्यांच्या बरोबर एक रविवार जायचे आहे. 

सालोटा खाली उतरून आम्ही मांगी तुंगी च्या दिशेनी परत  प्रवास चालू केला. राजगड हॉटेल ला येऊन मस्त भाकरी पिठलं हापसले आणि मांगी वर जायला निघालो. 

साल्हेर राहिला आहे त्यामुळे परत येणे आहेच. साल्हेर करायला खूप ताकद पाहिजे राव. आणि पुढच्या वेळी साल्हेर वर येऊन राहण्याचे प्रयोजन केले आहे. बघू काय होते ते.